In deze maanden is zoveel gebeurd. Een intensief behandeltraject gevolgd in Duitsland, naast het reguliere traject in Nederland.
In deze maanden heb ik mijn bodem bereikt, meerdere keren.
Heb ik ups & lows ervaren met mijn helden Babs & Moos, ben oude zaken uit het verleden aan gegaan, heb vergeven & gevloekt.
Ik heb doodsangst gehad & mijn levenskracht gevoed. Lieve vrienden & lotgenoten zien aftakelen & begraven.
Levensbedreigende bacteriën, ziekenhuisopnames, onnodig pijn & leed.
Teleurstellingen en hier en daar intense & ongeschonden momenten.
Ik kan daar nu niet goed over schrijven. Ben te blij dat dit achter de rug is.
Daarom kan ik het nu niet opbrengen terug te gaan naar al die gevoelens die ik nét te boven ben.
Even niet dus.
Wel door met blij nieuws.
Het gaat nu goed met mij. Voor het eerst sinds vorig jaar, kom ik nu toe aan herstellen en keutelen. Ik pak op een nieuwe manier mijn oude leven op.
Ik loop goed en ben inmiddels in training voor de 10 km. tijdens de Marathon van Rotterdam.
Verder slaap ik bij, werk ik achterstanden beetje bij beetje weg, keutel ik heerlijk aan en is het streven 1 maart 2013 weer aan het werk te gaan.
Tevens tijd voor weer wat sociaal leven.
2013: het jaar van onbezorgdheid, liefde, lachen, leven & beleven!
And saving the best for last:
Natasja & Marlies gaan de marathon van Rotterdam voor me lopen.
Powerwauwvrouwen!
YAHOOOOOOOOOOOOOOOO!!!!
Mijn naam is Annemiek Coli. 46 jaar. Moeder van helden Babs (12) & Moos (7). Ik heb kanker. Ongeneeslijk wordt gezegd. Maar dat zullen we nog wel eens zien. Hier begint voor ons een Onvermijdelijk Avontuur.
Foto: Arjo van der Graaff - juni 2012
OVER MIJ
Heb ik mijn leven net zo lekker op orde, ziet mijn lijf er holadiejee okee uit, wordt er eind april 2012 borstkanker geconstateerd.
En niet zo'n klein beetje ook.
Een borstamputatie & twee chemo's later, wordt in juli de diagnose gesteld.
Uitzaaiingen in de botten: schedel, nek, rug, ribben & bekken. Ongeneeslijk wordt gezegd.
Maar dat zullen we nog wel eens zien.
Mijn leven en mijn kinderen zijn me te lief.
Begin augustus ben ik -naast de reguliere behandeling in Nederland- aanvullende & bewezen therapieën in Duitsland gaan volgen. Deze behandelingen worden nagenoeg niet vergoed door mijn zorgverzekeraar. En bungelt er dus een ongezellig prijskaartje aan mijn pols.
OVER MIJ
Heb ik mijn leven net zo lekker op orde, ziet mijn lijf er holadiejee okee uit, wordt er eind april 2012 borstkanker geconstateerd.
En niet zo'n klein beetje ook.
Een borstamputatie & twee chemo's later, wordt in juli de diagnose gesteld.
Uitzaaiingen in de botten: schedel, nek, rug, ribben & bekken. Ongeneeslijk wordt gezegd.
Maar dat zullen we nog wel eens zien.
Mijn leven en mijn kinderen zijn me te lief.
Begin augustus ben ik -naast de reguliere behandeling in Nederland- aanvullende & bewezen therapieën in Duitsland gaan volgen. Deze behandelingen worden nagenoeg niet vergoed door mijn zorgverzekeraar. En bungelt er dus een ongezellig prijskaartje aan mijn pols.
And that just makes me a chick on a mission. Leuren met Leed. Om geld te genereren voor alle extra ziektekosten, waaronder niet vergoede behandelingen in het buitenland en reis- & verblijfskosten. Volgens mijn berekeningen ca. 30.000,-- euri op jaarbasis.
Sinds april 2013 ben ik begunstigde van de Stichting No Guts No Glory.
Sinds april 2013 ben ik begunstigde van de Stichting No Guts No Glory.
Deze stichting heeft KEIHARD geld nodig om mij financieel te kunnen ondersteunen met de behandelkosten. En daarnáást blijven er helaas nog eens genoeg kosten over die ik niet alleen kan opbrengen.
Tragisch is de diagnose "ongeneeslijk". Maar dat woord heb ik inmiddels het raam uitgeflikkerd. Dat woord maakt een mens pas echt doodziek. Hilarisch is wat ik er van probeer te maken.
Volledige focus op herstel. Against all odds? Misschien. Maar ik denk van niet. No Guts, No Glory!
Inspirerend is dit lichamelijke gedoe wel. Ondanks de heftigheid van alles, heeft mijn tumor last van humor. En ben ik in februari 2013 deze blog gestart. Wat lach & beklag hier, wat rauw & rouw daar. Alles hieraan is ultiem & intiem, hartverscheurend & hartverwarmend.
Het leven is tragisch hilarisch en omarm ik het intens. En zo af & toe spuug ik het vol op de bek.
Tragisch is de diagnose "ongeneeslijk". Maar dat woord heb ik inmiddels het raam uitgeflikkerd. Dat woord maakt een mens pas echt doodziek. Hilarisch is wat ik er van probeer te maken.
Volledige focus op herstel. Against all odds? Misschien. Maar ik denk van niet. No Guts, No Glory!
Inspirerend is dit lichamelijke gedoe wel. Ondanks de heftigheid van alles, heeft mijn tumor last van humor. En ben ik in februari 2013 deze blog gestart. Wat lach & beklag hier, wat rauw & rouw daar. Alles hieraan is ultiem & intiem, hartverscheurend & hartverwarmend.
Het leven is tragisch hilarisch en omarm ik het intens. En zo af & toe spuug ik het vol op de bek.
- Doe mee en deel deze blog binnen je netwerk
- Verzin initiatieven, groot/klein: alles helpt!
- Doe & doneer -in welke vorm dan ook- want we hebben al het KEIHARDE geld & bemoedigingen nodig!
Ik beleef een avontuur waar ik niet voor heb gekozen. Maar als het dan toch moét..hoppa! Knapzak over de schouder & gáán. Kom dan ook maar door met dat Onvermijdelijke Avontuur!
Copyright © 2013. All rights reserved.
Copyright © 2013. All rights reserved.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten